ثبات در مدیریت
ثبات در مدیریت
گفت : عدم ثبات مدیریت ها بلایی برای فرایند مدیریت است.
گفتم : دیگر چه ؟
گفت : از این بدتر اعمال نظریات جناحی ، سیاسی و حزبی در گزینش مدیران جدید به جای درنظر گرفتن تخصص و دیگر شایستگی ها .
گفتم : ...و دیگر چه؟
گفت : از همه این ها بدتر ناسپاسی نسبت به مدیران دلسوز و زحمتکش پیشین و لغو برنامه ها و کارهای مثبت مدیر قبلی فقط به علت این که این کار متعلق به پیشینیان است.
گفتم : آفرین ! واقعا جان کلام را گفتی .
گفت : اما چه فایده چه کسی گوش می دهد؟
گفتم : چاره چیست؟ باید مسائل و مشکلات را گفت و نوشت تا در درازمدت در نهانگاه فرهنگ و باور مردم بنشیند و این باور در فهرست مطالبات مردم قرار گیرد . انگاه ناگزیر در عرصه عمل پدیدار می شود.
گفت : حالا خودت بگو در دوران مدیریت خود چگونه با این مسئله برخورد کردی؟
گفتم: در تمام دوران مدیریت خود تا آنجا که توانستم این نکته را رعایت کردم .
مثلا در مدت ۳ سال مسئولیت آموزش و پرورش شهرستان گلپایگان (ظرف سال های ۱۳۶۴ - ۱۳۶۷) تنها یک نفر از مدیران یکی از دبیرستان ها را - آن هم با دلیل قانونی و مستند- از کار برکنار کردم . جالب است همه مدیران پیش از من توسط روسای پیشین منصوب شده بودند و بسیاری از من انتظار داشتند با برکناری وسیع مدیران تحولی اساسی در آموزش و پرورش آن شهرستان به وجود آورم . اما من با حفظ همه آن نیروها و تنها با تغییر رفتار ها همان تحول مثبت را - البته به باور خودم - ایجاد کردم.
و جالب تر این که در بدو ورود من برخی از مدیران پیشین قصد استعفا داشتند که آنان را نیز تا توانستم از این کار منصرف کردم.
من در همه دوران مدیریتم در همه سمت ها کوشیدم همین رویه را ادامه دهم!
