سخن مطهر

شهر سرب و سراب(۲۷)

  من نیایشگری را دیدم که « خدا » را از دل می راند و « دعا » را به جایش می نشاند. 

 من عابدی را دیدم که « فکر » را از ذهن می زدود تا « ذکر » را جایگزین آن کند. 

  من حاکمی را دیدم که « اعتماد مردم » را ارزان می فروخت و «خودکامگی » را گران می خرید. 

 من سدی پر آب دیدم که قرن ها قطره قطره آب را در خود گرد آورده بود....

 و جمعی را دیدم که بی پروا و بی امان با هر ابزاری به جان سد افتاده بودند تا ...

... و سرانجام سد را شکستند و همه را سیلاب برد!!! 

  من خدا را دیدم بی نهایت بزرگ، اما در عین حال چنان کوچک که در ذهن کودکی پنج ساله می گنجید و باز به اندازه ایمان و آرزوی او بزرگ بود ، در رویایش روان بود و در نگاهش، نگران.

ادامه دارد....

                       شفیعی مطهر