سخن مطهر

بیان و قلم،افشاگر فساد و ستم

 (بحث واره ای به بهانه روز خبرنگار)

#شفیعی_مطهر

 کار مبارزه با مفاسد اخلاقی،اجتماعی و اقتصادی عمری به درازای همه دولت ها در طول تاریخ و عرض جغرافیا دارد !

  دولت پیشین خود را پاکدست ترین دولت تاریخ می دانست و رئیس دولت مدعی بود لیست فاسدان را در جیب خود دارد!و حتی رسالت تاریخی خود را مبارزه با مفاسد و فاسدان می دانست! 

اما حالا روزی نیست که پرونده ای تازه از مفاسد پنهان آنان افشا نشود.

 پس راه مبارزه قطعی و مستمر با مفاسد - اعم از اقتصادی ، سیاسی و اجتماعی - به نظر شما چیست؟

 من باور قطعی دارم که اگر مسئولان صادقانه قصد مبارزه با همه انواع مفاسد را دارند، بیایند قلم و بیان مطبوعات را کاملا آزاد بگذارند ؛ در نتیجه در حتی کوتاه مدت چه بسیار دست های کثیف متجاوزان اقتصادی ، اجتماعی و... را  می گیرند و رسوا می کنند . از آن گذشته چنین افرادی فاسد وقتی  ببینند هزاران چشم و گوش روزنامه نگاران ، نویسندگان ، وبلاگ نویسان و فعالان فضای مجازی همه رفتارها و گفتارهای آنان را رصد می کنند ، هرگز جرات نمی کنند ذره ای انحراف در قول و عملشان پدیدار شود. 

حتی اگر در دوران هشت ساله دولت پیشین،قلم و بیان مطبوعات و رسانه های حقیقی و مجازی آزاد بود،در همان روزهای اول طشت رسوایی متجاوزان به بیت المال از بام آزادی مطبوعات فرومی افتاد!

  در جامعه ای که آزادی قلم و بیان در مطبوعات ، کتاب ها و سایر رسانه های شنیداری و دیداری و نوشتاری جلوه گر باشد ، هر مقام و مسئول خود را در اتاقی شیشه ای می بیند که همه حرکات  او زیر نظر و پیش چشم هزاران افراد دیده ور قرار دارد.

  یافته های تحقیقات نشان داده که در کشورهای استبدادی ، مفاسد ۳۳برابر کشورهای دموکراسی است . 

 ذیلا  نمونه هایی از کارهای شجاعانه ژورنالیست های ایرانی و خارجی  را می بینید  که یکی از آن ها به جنگی خانمانسوز و ضد بشری  پایان داد.

     مجله لایف، در تاریخ 26 نوامبر 1965 ، تحت عنوان واقعیت عریان جنگ ویتنام عکسی از Paul Schutzers  را روی جلد مجله  خود منتشر کرد.

 این عکس در زمان جنگ ویتنام چریک ویت کنگی را نشان می‌داد که به اسارت نیروهای آمریکایی درآمده. پس از انتشار این عکس و خبر مرتبط با آن در مجله لایف بود که مردم آمریکا به حمایت خود از جنگ ویتنام خاتمه دادند. Schutzers که یکی از بهترین عکاسان مجله لایف بود، سال 1967 درحالی که برای انجام عکاسی از جنگ اعراب و اسرائیل رفته بود، جان خود را از دست داد.

 مقابله با آزاد اندیشی خبرنگاران در هر کشوری که همواره داعیه دار دموکراسی و جریان آزاد اطلاعات بوده است، موضوع جدیدی نیست. این نوع رفتار تأمل برانگیز قبل از هر چیز تلاش بیهوده ای است در جهت انزوای خبرنگاران و محدود کردن جریان آزاد اطلاع رسانی که در نتیجه آن شأن و منزلت خبرنگار به یغما رفته و مصداق تعبیر امپریالیستی �بهترین خبر، بی خبری است� تحقق پیدا می کند!!

درباره مبارزه با مفاسد اجتماعی ، اقتصادی و...بسیار گفته اند و نوشته اند و ما بسیار شنیده و خوانده ایم . در طول تاریخ و عرض جغرافیا و در هر کشوری هر دولتی ، مبارزه با مفاسد را در سرلوحه برنامه های خود می داند ، یا لااقل ادعای آن را دارد ، ولی چرا در بسیاری از موارد با شکست رو به رو می شوند ؟

   به باور من بهترین و پیشرفته ترین راهکار قطعی مبارزه با مفاسد - از هر نوع و توسط هر شخص یا مقامی - آزادی بیان و قلم - مطبوعات - است . 

مطبوعات و خبرنگاران و روزنامه نویسان ، گوش ها و چشم های مردم اند . آنان باید و شاید که در هر عرصه و صحنه ای با دوربین و قلم خود حضور داشته باشند ، تا گفتارها و رفتارهای همه مسئولان و افراد موثر را ثبت و ضبط کنند و در مرئی و منظر مردم - که ولی نعمت های آنان هستند - به نمایش گذارند . حال شما تصور فرمایید  هر مسئول - در هر مقام و رتبه ای که باشد - اگر برای خود حاشیه ای امن و تاریک احساس نکند و خود و اعمال خود را همیشه زیر نظر دوربین ها و چشم های ناظر بداند، چگونه می تواند مرتکب فساد شود؟ مقام مسئولی که خود را در اتاق شیشه ای و در معرض تماشای میلیون ها چشم بداند ، هرگز به خود اجازه نمی دهد که ذره ای از خواست های مردم تخطی کند.

برای نمونه تعدادی عکس از مسئولان رده اول دنیا را ببینید، که اگر نوعا می دانستند چشم های ناظری آنان را می نگرد ، در رفتارهای خود تجدید نظر می کردند . دقت کنید و ببینید چشم های تیزبین عکاسان و خبرنگاران چگونه مخفی ترین و محرمانه ترین لحظات تنهایی و خلوت مسئولان را به تصویر کشیده و در برابرمیلیون ها چشم به نمایش گذاشته اند.

چشم به راه دیدگاه های متفاوت شما هستم .