«وای وای» یا «نوای نای»؟!
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 736)
«وای وای» یا «نوای نای»؟!
من خُنیاگری را دیدم که در «ساز» او «سوزی» بود
و این «سوز» را برای «ساز» می خواست.
او «می سوخت» برای «ساختن» و «می ساخت» برای «سوختن»!
او «سوز» را برای اثربخشی «ساز» می خواست
و «ساز» را برای بازآفرینی «سوز»!
بنابراین دانستم که باید نوازنده «سوز دل» و «گداز محفل» را
نه با «وای وای»،که با «نوای نای» «درآمیزد»،
تا «ذوق نیوشنده» و «شوق شنونده» را «برانگیزد».
نغمه ای بر «دل می نشیند» و آنجا «منزل می گزیند»،
که از «سوز دل برآید» و بر «فروز فضایل بیفزاید».
باید از «جهان، دل برداشت» و از «جان مایه گذاشت».
#شفیعی_مطهر
--------------------------
خُنیاگر: نوازنده،آوازخوان،سرودخوان
نوا: آواز،آهنگ،نغمه
نای: نی،از آلات موسیقی که با دهان نواخته می شود
نیوشنده: شنونده،گوش دهنده
فروز: روشنی،روشنایی
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
---------------------------------------------------
کتاب «دل دیدنی های شهر سرب و سراب»جلد دوم منتشر شد
مراکز پخش:
تهران : انتشارات علوم بنیادی، تلفن:66973774 و 66973659
شهرری: فروشگاه کتاب انجمن اسلامی معلمان شهرری ،تلفن: 55904203
کاشان: فروشگاه های ساربوک،تلفن۲۲ - ۵۵۴۶۶۹۲۰
