«تحمُّل شنُفتن» و «تامُّل شکفتن».فرگرد1892
هر پگاه نو با یک نگاه نو
«تحمُّل شنُفتن» و «تامُّل شکفتن».فرگرد1892
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸
کسی که «بسیار،سخن می گوید» و در «وجودِ هر یار،دشمن می جوید»،
ناگزیر «گناهش فراوان» و «اشتباهش بی کران» است.
هر نوزاد در دو سال «گفتن» و «شکفتن» را می آموزد،
ولی «سال های سال» و «حال های محال» را باید بگذراند،
تا «سکوت را بیاموزد» و این «یاقوت را بیندوزد».
اگر «گفتن،شکفتن» است،«سکوت،یاقوت» است.
دو چیز نه «بخردانه» است و نه «خردمندانه»:
نخست به «گاه گُفتن،نهُفتن» و دوم به «فرگاه شنُفتن،گفتن».
«خوانش بر شید» می افزاید و «دانش بر دید».
برای آموزشِ «قطره ای از حکمت» و «شطره ای از معرفت»،
باید «دریایی از خوانش را نوشید» و «قبایی از دانش را پوشید»،
ولی برای «تحمُّلِ شنُفتن» و «تامُّلِ شکفتن»،
«زیبایی کوه باید» و «شکیبایی بشکوه شاید»!
شفیعی مطهر
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸
شطر(شطره): جزء،پاره،نیمه چیزی
فرگاه: پیشگاه،حضور،حضرت
باید و شاید:بایسته و شایسته است
